Ben insanların bir ruh eşi olduğunu ve o iki kişinin birbiri için yaratıldığını düşünenlerdenim. Onu bulmak öyle zordur ki ya da keşfetmek. Ama insanlar iyi ya da pozitif olduğu sürece asıl kahramanlarına yaklaşırlar ya da Çağ mantığı böyle söylüyor. Beynimin bir yerlerinde hala gerçekçilik kaldıysa lakin arada beni uyandırmaya çalışıyor ama direniyorum. İnandığım toz pembe masalın toz-duman olarak yön ve şekil değiştirmesine gönlüm razı olmuyor işte. Hani bazen gerçekleşmesi imkansız olan istekleriniz, düşünceleriniz kısacası hayalleriniz vardır işte ama asla on(u)ları kaybetmek istemezsiniz ve onları hissetmekten kendinizi alamazsınız. İşte bende o masallardan kendimi alamayanlardanım...
Sanki onu bulunca bütün kirli hayatımızı temizleyebiliriz, düşlerimizi gerçekleştirebilir ve bir masalın da gerçek olabileceğine inandırabiliriz kendimizi gibi geliyor. Beyaz ata gerek yok, bir arabaya asla...
Benim icin bakan bir çift göz, dudaklardan sana doğru akan bir kaç güzel cümle, bir kaç tatlı dokunuş... Ve hayatın bizim ( kahramanım ve benim ) için kurduğu şifreleri çözebilecek düzeyde uygunluk...
Onun olduğunu, onun geldiğini nasıl mı anlarız? O bizim ilk aşkımız olur. İlk aşk derken ilk sevgili ilk öpücük ilk bilmem nelerden bahsetmiyorum. Öyle seversiniz, öyle aşık olursunuz ki daha önce hiç hissetmediğiniz ya da geçmişinizde yaşadıklarınızın derecesinin yüksek olmadığını hissettirecek bir duygudur bu. Bu yüzden hayatımıza girebilen birilerinin ilk olma ihtimali daima vardır aslında. Ve bu aşk, sevgi ya da adı her neyse işte max. ulaştığı anda ben derim ki işte o. Geldi ve aşık oldum. Hiç olmadığım, hiç bağlanmadığım kadar. Şimdiye kadar sevmediğim kadar... O halde ilk'tir. Öyle kalmaksa onun elindedir elbette ki kahramanınızsa kalacaktır da elbet. Yorulmadan, bıkmadan, mızmızlanmadan sevecektir sizi her halinizle. Hergün bir önceki günden daha fazla...
Aynı şeyleri düşünmek, aynı cümleleri konuşmak ve aynı tepkileri vermek hatta aynı duygularla tek bir şarkıyla bir lahzayı paylaşabilmek hayatın cilvelerinden olsa gerek :)
Hayatın size hazırladığı sürprizlere tav olup aynı anda yaşamak, birlikte keşfetmek, işte nasıl derler... Bu kadar tesadüf olmaz dersin, bunu yaşadığında ise aşkta her şey bizim içinmiş deyip, yaşadıklarına şaşırmayaya başlarsın ve Anlarsın ki sıradışılık zaten aşkın kendisidir :)
Saygılarımla...
Çağla BOZKIR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder