Aşk, Yepyeni Kalabilen Eski Bir Masaldır. H.HEİNE

30 Temmuz 2013 Salı

Ayrı renkler

Uzatsam ellerimi, tutabilir miyim gerçekten seni...Unutabilir miyim kalbimin sızısını...
Yüzümüze vuran bütün gerçeklerin üzerini hayallerle örtsek. Hem o kadar geniş ve rengarenk ki hayallerimiz, belki gerçeklerin burnunun ucunu bile görmeyiz böylece.
Rengarenk sevsek yine birbirimizi... Gökkuşağı olsa yine kavuşmalarımız.
Oysa sana baktığımda geleceğimi güldürürdüm gözlerinde... Beş dakika seyredalsam seni, beş yıl sonrasının sıcaklığıyla titrerdi içim. Sen benim hayalim, gerçeğim, geleceğim, prensim... Şimdi neden birleştiremedik sanki katagorileri. 

Gerçeğin olduğu her yerde, hayallerin pabucu dama atılırmış meğer. Gelecek, hiç gelmezmiş planlandığı gibi.
Aşkın önündeki engellerin kırılması gerekirken, kırılan umutlar olurmuş birer birer.
Şimdi sustuklarımız siyah, konuştuklarımız gri. Korkulan şey oldu , beraber parlayan canlanan her renk, soldu...Son buldu...
Gökkuşağı karardı, güneşin yerini öfkeli bulutlar aldı çoktan.
Onca rengimiz varken geriye ikimize dair bir tek siyah kaldı.
Ben kaldım, sen kaldın, umutlarımız hayallerimiz yarım kaldı...
Şimdi beklenen o mucize; 

Ayrı ayrı renklerimizi oluşturabilirsek, başarabilirsek şayet;
Belki bir gün gök kuşağında buluşur tekrar renklerimiz...

2 yorum:

  1. "Ayrı ayrı renklerimizi oluşturabilirsek, başarabilirsek şayet;
    Belki bir gün gök kuşağında buluşur tekrar renklerimiz..."
    harika yazmışsın:)

    YanıtlaSil