Ellerim sevilmeyi özledi.
Onları pamuk gibi hissettiren bir sıcaklığı.
Onların miniminnacık olduğunu, bebek parmaklarına benzetildiğini duymayı özlediler işte. Dokunmayı , hissetmeyi özlediler.
Öyle soğuklar ki, sıcaklığına sığınmayı özlediler.
Ellerim, anlamlarını yitirmek üzereler.
Sen, sen kimmisin?
Belki de henüz tanımadığım, ya da uzun zamandır tanıdığım.
Benim kahramanım kimse, tüm seslenişlerim ona hitaben.
Ellerim beklemekte ellerini...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder